တစ္ခါတုန္းက ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္က ေစ်းႀကီးတစ္ခုရဲ႕
လူစီကားရာတစ္ေနရာမွာေပါ့ ေတာသားေလးတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔
ေအာ္ေအာ္ၿပီးေရာင္းေနတာေတြ႔တယ္ ..ေတာသား ... ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္ေတာ္
အိမ္မွာ စီးပြားေရးအေျခအေနသိပ္မေကာင္းပါဘူးခင္ဗ်ာ။ အေတာ္ေလးကုိ အခက္အခဲျ
ဖစ္ေနပါတယ္။ အခုဆုိရင္ စား၀တ္ေနေရးအဆင္မေျပတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ႏြားအုိေလး
ကုိ ထုတ္ေရာင္းရတာပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ ႏြားေလးက အိုေနေပမယ့္ ခုိင္းလုိ႔ေတာ့ရ
ပါေသးတယ္ .. ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ကူညီမႈေလးေပးတဲ့အေနနဲ႔ ႏြားေလးကုိ (၅၀၀)ပဲေပးပါ။
(၅၀၀)ဆုိတာ အေတာ္နဲတဲ့ေငြေၾကးေလးပါ ..အဲ့လုိေလး ေအာ္ေရာင္းေနတာ
ပထမရက္ေက်ာ္လုိ႔ ဒုတိယရက္ကုိေတာင္ ေရာက္လာပါၿပီ ဒါေပမယ့္ ကိုေတာ
သားေအာ္ေရာင္းေနတုန္းပါ.ႏြားေလးကလဲ အနားမွာ ဟုိၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ႔ေပါ့..လာၾကပါ
ခင္ဗ်ာ လာၾကပါ .. အစ္ကိုတုိ႔အစ္မတုိ႔ (၅၀၀)နဲ႔ပဲယူၾကပါခင္ဗ်ာနဲ႔ေပါ့ ..ဒါေပမယ့္
ဘယ္သူမွ သူ႔ဆီကုိ လာမေမးၾက၊ လာမ၀ယ္ၾကပါဘူး.. လာ၀ယ္ဖုိ႔ေနေနသာသာ
လွည့္ေတာင္ မၾကည့္ပါဘူးဗ်ာ..အဲ့သိပ္မၾကာပါဘူး အ၀တ္အစားသန္႔သန္႔ျပန္႔ျပန္႔နဲ
႔ လူငယ္တစ္ေယာက္ ေရာက္လာပါတယ္ .. ၿပီးေတာ့ ကုိေတာသား ႏြားေရာင္းတာကုိ
ၾကည့္လဲၾကည့္။ ၿပီးေတာ့ ၿပံဳးလဲၿပံဳးေပါ့။ သနားလဲသနားသြားတယ္ ထင္ပါတယ္ .. ဒါနဲ႔
ကုိေတာသားနားကုိသြားၿပီးေတာ့ ခပ္တုိးတုိးေလး ေျပာလုိက္တယ္ ..
ၿမိဳ႕သား ...... အစ္ကိုေစ်းေရာင္းေနတာ ၂ ရက္ေတာင္ရွိၿပီေနာ္ ..
မေန႔ကလဲ ေတြ႔တယ္ေတာသား .... ဟုတ္ပါတယ္ ညီေလးရာ။ ကံမေကာင္းတာနဲ႔တူပါတယ္
။ ကံကုိကဆုိးလြန္းပါတယ္ ညီရာ ..ၿမိဳ႕သား ...... ကဲ အစ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ေရာင္းေပးမယ္ဗ်ာ
. ဒါေပမယ့္ ကတိတစ္ခုေတာ့ေပး ကၽြန္ေတာ္ေရာင္းေနတုန္း အစ္ကုိ ၀င္မေျပာနဲ႕ ။
ေဘးနားေလးမွာပဲထုိင္ၿပီးၾကည့္ေနေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ေရာင္း ေပးတဲ့အတြက္ တစ္ျပားမွလဲေပးစရာ
မလုိပါဘူး အစ္ကုိ။ ေစတနာနဲ႔ကူညီေပးတာပါ။ အစ္ကုိ အရင္ က ေရာင္းေစ်း ဘယ္ေလာက္နဲ႔
ေခၚထားတာလဲ။ေတာသား..... ၅၀၀ နဲ႔ ညီေလး
ၿမိဳ႕သား ....... ကၽြန္ေတာ္ ၆၀၀ နဲ႔ေရာင္းေပးမယ္။ ကဲကဲ ကၽြန္ေတာ္ေရာင္းေတာ့မယ္
စိတ္ခ် ဒီႏြားေရာင္းကုိ ေရာင္းရေစမယ္ စိတ္ခ်ဆုိၿပီး ဟန္ပါပါနဲ႔ ေစ်း၀ယ္မ်ားဖက္လွည့္ၿပီး
ေအာ္လုိက္တာက ..ကဲကဲလာၾကေနာ္ ဒီႏြားေလးကုိၾကည့္ရင္ ပိန္တယ္လုိ႔ဆုိေပမယ့္..
တစ္ကယ္ဆုိရင္ တစ္ကယ္ကုိသန္တာေနာ္ ..သူ႔မ်ိဳးကုိက ၾကည့္ပါလား။ မ်ိဳးေကာင္းမ်ိဳးသန္႔ကုိဗ်။
ဟုိတစ္ခါကဆုိရင္ ႏြားလားဥသဖလားေတာင္ ေအာက္ေမ့ရတယ္။ သူမ်ားႏြားေတြက ႏြားလွည္းဆုိ
ႏြားႏွစ္ေကာင္နဲ႔မွ ရုန္းႏုိင္တာေနာ္။ ဒီေကာင္က ဒီလုိမဟုတ္ဘူး ၂ ေကာင္တြဲေပးရင္
မဆြဲေတာ့ဘူးဗ်ာ။ တစ္ေကာင္တည္း တပ္ေပးမွ ဆြဲတာ .. ေတာ္ေတာ္ဆုိး တဲ့ေကာင္ႀကီးဗ်ာ ..
လိမ္လဲလိမ္မာတယ္ .. သန္တာလဲ တစ္ခါကဆုိ လွည္းတစ္စီး ႏြံထဲနစ္ေနလုိ႔ ဆြဲလုိက္တာ
တစ္ခ်က္တည္းပဲ အဲ့ဒီ့ေန႔ကဆုိ လည္း ၂ စီးလုံးမွာ ကုန္အျပည့္နဲ႔ ဒီေကာင္ႀကီးတစ္ေကာင္တည္း
ဆြဲတာေပါ့။ တစ္ျခားမၾကည့္နဲ႔ဦး သူ႔အေဖ ႏြားနီကုိၾကည့္ ေသခါနားနီးေတာင္
ဘာလုပ္ေပးရဦးမလဲဟင္ လုိ႔ေမးၿပီး ေသသြားရွာတာ။ အခုကၽြန္ေတာ္ ဒီေကာင္ႀကီးကုိေရာင္းရတာလဲ
ကၽြန္ေတာ္ တစ္ျခားၿမိဳ႕ကုိ ေျပာင္းေတာ့ မယ္ေလ.. ဒါ့ေၾကာင့္ေရာင္းရမွာပါ။ တစ္ကယ္ဆုိ
မေရာင္းခ်င္ပါဘူးဗ်ာ။ လာ၀ယ္ၾကေနာ္ ၆၀၀ တည္းပါ မမ်ား ပါဘူး. ေနာက္ေနာင္
ဒီလုိႏြားမ်ိဳးသန္႔မ်ိဳး ရဖုိ႔ဆုိတာ အိပ္မက္ေတာင္ မက္လုိ႔ရမွာမဟုတ္ဘူးေနာ္.. ကဲကဲလာၾက လာၾက.
ဒီလုိနဲ႔ ကုိၿမိဳ႕သားက စီကာပတ္ကုံးနဲ႔ေျပာလုိက္တာ လူေတြေတာင္ ၀ုိင္းလာတယ္ ..
အဲ့ဒီ့အခ်ိန္ ကုိေတာသားက ျဗဳန္းဆုိ ကုိၿမိဳ႕သားေရွ႕ကုိေရာက္လာၿပီးေတာ့ ..
ေတာသား..... ေတာ္ၿပီ ညီေလး အစ္ကုိ႔ႏြားကုိ အစ္ကုိမေရာင္းေတာ့ဘူး..
ကုိ႔ႏြားမ်ိဳးသန္႔ႀကီးကုိ ဘယ္ေတာ့မွလဲ မေရာင္းေတာ့ဘူး..
ညီေလးေျပာမွ ကုိ႔ႏြားဒီေလာက္ေတာ္မွန္းခုမွသိတယ္ဗ်ာ.. ဒီေလာက္ေတာင္ေတာ္တဲ့
ကုိ႔ဒီႏြားေလးကုိ ကုိယ္ကိုယ္တုိင္ပဲ ခုိင္းေတာ့မယ္ .. ကဲကဲ ကုိျပန္ၿပီညီေလး
ဆုိၿပီး ႏြားကုိ ဆြဲၿပီးေတာ့ ေတာကုိျပန္သြားတယ္ဗ်ာ
ကုိၿမိဳ႕သားလဲ ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ က်န္ခဲ့တာေပါ့ဗ်ာ .. စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေတြးလုိက္ပါတယ္
.. ျဖစ္ရေလ ကုိေတာသားရယ္တဲ့
စုိးကုိဦး (MCC Dawei)
No comments:
Post a Comment